Επίσκεψη σε καταφύγιο ζώων φάρμας
Μία από τις ομορφότερες εμπειρίες της ζωής μου. Χθες επισκεφθήκαμε οικογενειακώς ένα καταφύγιο ζώων φάρμας. Για όσους δεν γνωρίζουν, τα καταφύγια ζώων φάρμας ή αγγλιστί farm sanctuaries, είναι χώροι που φιλοξενούν ζώα όπως αγελάδες, γουρούνια, κατσίκες κλπ που έχουν πέσει θύματα κακοποίησης/εγκατάλειψης ή ζώα που έχουν σωθεί από τη σφαγή. Σε αυτό το μέρος, θα ζήσουν το υπόλοιπο της ζωή τους ελεύθερα από την ανθρώπινη εκμετάλλευση και όσο πιο κοντά στο φυσικό τρόπο ζωής τους γίνεται. Είχα ξαναγνωρίσει από κοντά ζώα φάρμας σε διαφορετικές περιστάσεις αλλά ήταν δυστυχισμένα πλάσματα... Μπορούσες να το δεις στον τρόπο που φέρονταν, στο πόση κατάθλιψη κουβαλούσαν, ακόμη και στο βλέμμα τους. Ήταν τόσο διαφορετικό όταν βρέθηκα σε έναν χώρο γαλήνιο, όπου όλα τα ζώα θα ζήσουν μέχρι τα βαθιά τους γεράματα. Με ανθρώπους που τα μεταχειρίζονται με σεβασμό ως άτομα και όχι ως μηχανές παραγωγής γάλακτος, αυγών ή κρέατος. Όπως έγραψα και αλλού, κοιτάζοντας αυτά τα ζώα στα μάτια, απόρησα πως γίνεται να μην είναι όλος ο κόσμος βίγκαν.
Ιδού μερικά από τα απίστευτα άτομα που είχα την τιμή να γνωρίσω:
Αυτή είναι η Πάρις, η οποία είναι βασίλισσα της φάρμας. Τρομοκρατεί άμα θέλει ακόμη και τους ταύρους και αν δεν φάει πρώτη, έχει πολλά νεύρα τα οποία εκφράζει με πολλά ρουθουνίσματα και αγριάδες. Είχε πολύ πλάκα να βλέπω τους ταύρους που είναι τετραπλάσιοι σε μέγεθος να παραμερίζουν μόλις τους πλησιάζει. Η Πάρις ήταν στη γραμμή παραγωγής σε βιομηχανική φάρμα όπου τη χρησιμοποιούσαν για αναπαραγωγή. Μία γέννα μετά την άλλη. Είναι πέντε χρονών και έχει γεννήσει αμέτρητες φορές. Όταν δεν μπορούσε να γεννήσει άλλα μωρά, αυτός που την είχε, προσπάθησε να την πουλήσει και όταν δεν τα κατάφερε, σε μία κρίση καλοσύνης αποφάσισε να την πάει στο καταφύγιο μόνος του. Ήταν τυχερή γιατί συνήθως τα γουρούνια της ηλικίας της καταλήγουν στο σφαγείο χωρίς δεύτερη κουβέντα και γίνονται χοιρινές μπριζόλες και μπέικον.
 |
| Τα αγόρια Μπεργκ και Χένρι |
Ο Μπεργκ και ο Χένρι βρέθηκαν στη φάρμα πέρισυ. Σώθηκαν από κάποιον που τα αγόρασε από τον κτηνοτρόφο, προκειμένου να μην καταλήξουν στο τσιγκέλι. Ήταν μόλις 24 ωρών όταν τα πήραν από την μητέρα τους και ενώ κανονικά θα κατέληγαν "μοσχαράκια γάλακτος" - καθώς αυτή την τύχη έχουν τα αρσενικά μωρά προκειμένου οι άνθρωποι να πίνουν γάλα - τώρα μπορούν να ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους παρεούλα και χωρίς την απειλή της λεπίδας. Αυτά τα πρόσωπα θα κατέληγαν "παράπλευρη απώλεια" της βιομηχανίας γάλακτος. Είναι αξιαγάπητοι και οι δύο αν και 'έφηβοι' στην ηλικία οπότε λίγο τρελάρες. Δεν μπορώ να καταλάβω πως έχει βγει η φήμη ότι οι αγελάδες είναι ηλίθιες. Μάλλον μας βολεύει να σκεφτόμαστε ότι μέσα στο κεφάλι τους δεν έχουν τίποτα, ώστε να μας είναι πιο εύκολο να τις βλέπουμε ως κρέας αντί για άτομα με συναισθήματα και προσωπικότητα.
Και οι δύο ταύροι και η αγελάδα στο καταφύγιο έχουν πολύ ξεχωριστές προσωπικότητες. Ο Χένρι είναι ο πιο αυθόρμητος και τρελός. Θέλει συνέχεια χάδια και προσοχή. Ο Μπεργκ είναι πιο ήρεμος και προτιμά τα μήλα από τα αχλάδια, ενώ κάνει περισσότερο παρέα με τα γουρούνια της φάρμας. Η Γκρέισι είναι η μεσήλικας της παρέας και μπορείς να δεις το πόσο διαφορετικά φέρεται από τα έφηβα αγόρια. Είναι ήρεμη και σοφή. Τα μάτια τους είναι απίστευτα εκφραστικά!
 |
| Η Γκρέισι |
Ο Φρέντι ο κόκκορας με την Σούζαν που ξεκίνησε το καταφύγιο.
Η Ρόζι είναι μία απίστευτη κοτούλα. Λατρεύει τις αγκαλιές. Για όσους δεν έχουν πάρει κότα ποτέ αγκαλιά, είναι ένα υπέροχο πράγμα. Αισθάνεσαι την καρδούλα τους να χτυπά στο στήθος τους...Η Ρόζι με κοιτούσε καλά καλά στα μάτια. Είναι απίστευτα φιλική.
Εδώ ο βιγκανάκος μου ταίζει τον Χένρι αχλάδια και παίρνει πολλά φιλιά. Στο πλάι, η Πάρις καραδοκεί! Είμαι πολύ χαρούμενη που δεν θα χρειαστεί ποτέ να του πούμε ψέμματα για την προέλευση του φαγητού του! Τα ζωάκια γι' αυτόν είναι όλα όπως οι σκύλοι και οι γάτες. Δεν θα τα διαχωρίζει σε ζώα που τρώμε και ζώα που χαϊδεύουμε. Κάτι που του έρχεται φυσικό, όπως σε όλα τα παιδάκια πριν παρέμβουν οι γονείς.
O Τσάρλι και η φίλη του η Βίκυ
Εδώ τα αγόρια μας αποχαιρετούσαν με μουγκανίσματα!
Η έκταση του καταφυγίου
Ελπίζω κάποια στιγμή να υπάρξει κάτι τέτοιο και στην Ελλάδα....Πέρα από την εμφανή χρησιμότητά του για τα ίδια τα ζώα, είναι ένα καλό εργαλείο ενημέρωσης του κοινού σχετικά με τη χορτοφαγία και τα ζώα που μπορεί κάποιος να σώσει με την απόφαση να γίνει βίγκαν.
Η Ρόζι είναι μία απίστευτη κοτούλα. Λατρεύει τις αγκαλιές. Για όσους δεν έχουν πάρει κότα ποτέ αγκαλιά, είναι ένα υπέροχο πράγμα. Αισθάνεσαι την καρδούλα τους να χτυπά στο στήθος τους...Η Ρόζι με κοιτούσε καλά καλά στα μάτια. Είναι απίστευτα φιλική.
Εδώ ο βιγκανάκος μου ταίζει τον Χένρι αχλάδια και παίρνει πολλά φιλιά. Στο πλάι, η Πάρις καραδοκεί! Είμαι πολύ χαρούμενη που δεν θα χρειαστεί ποτέ να του πούμε ψέμματα για την προέλευση του φαγητού του! Τα ζωάκια γι' αυτόν είναι όλα όπως οι σκύλοι και οι γάτες. Δεν θα τα διαχωρίζει σε ζώα που τρώμε και ζώα που χαϊδεύουμε. Κάτι που του έρχεται φυσικό, όπως σε όλα τα παιδάκια πριν παρέμβουν οι γονείς.
O Τσάρλι και η φίλη του η Βίκυ
Εδώ τα αγόρια μας αποχαιρετούσαν με μουγκανίσματα!
Ελπίζω κάποια στιγμή να υπάρξει κάτι τέτοιο και στην Ελλάδα....Πέρα από την εμφανή χρησιμότητά του για τα ίδια τα ζώα, είναι ένα καλό εργαλείο ενημέρωσης του κοινού σχετικά με τη χορτοφαγία και τα ζώα που μπορεί κάποιος να σώσει με την απόφαση να γίνει βίγκαν.
